“Evren 25” deneyi, bilim tarihinin en korkunç deneylerinden biridir ve bir fare kolonisinin davranışları aracılığıyla, bilim adamlarının insan toplumlarını açıklama girişimidir.
Deney, bir fare popülasyonu için ütopik bir ortam yaratmayı içeriyordu. Muhafaza, bol miktarda yiyecek, su ve yuvalama malzemesinin yanı sıra farelerin dolaşıp sosyalleşmesi için geniş bir alan sağlıyordu.
Başlangıçta sıçan popülasyonu gelişti ve sayıları hızla arttı. Ancak fare popülasyonu arttıkça sosyal sorunlar ortaya çıkmaya başladı. Sıçanlar giderek daha saldırgan, bölgesel ve antisosyal hale geldi. Dişiler giderek daha fazla saldırgan davranış, izolasyon unsurları ve üreme ruh hali eksikliği gösterdi.
Düşük doğum oranı vardı ve aynı zamanda genç kemirgenlerde ölüm oranlarında da artış vardı. Daha sonra, “güzel fareler” adı verilen yeni bir erkek kemirgen sınıfı ortaya çıktı. Dişilerle çiftleşmeyi ya da kendi alanları için “savaşmayı” reddettiler. Tek umursadıkları şey yemek ve uykuydu.
Bir noktada “güzel erkekler” ve “izole kadınlar” nüfusun çoğunluğunu oluşturuyordu. Zaman geçtikçe çocuk ölüm oranı %100’e ulaştı ve üreme sıfıra ulaştı. Nesli tükenmekte olan fareler arasında eşcinsellik gözlendi ve aynı zamanda yiyecek bol olmasına rağmen yamyamlık da arttı. John Calhoun aynı deneyi 25 kez daha tekrarladı ve her seferinde sonuç aynıydı.