SPOR REFORMU OLMALIMI ?

Spor Reformu.

“Sportif başarılar tesadüflerle ve mucizelerle açıklanamaz”

Sporda gelişmiş bir çok ülke, Periyodik olarak her on yılda bir sporcu gelişim modellerini revize ederek, gelişen, değişen spor sistemleri üzerine çesitli araştırmalar yapmaktadırlar.

Bu çerçevede takip ettiğimiz ülkeler arasında kendilerine özgü spor politikaları olan, Almanya, İngiltere, Amerika, Kanada,Rusya, Çin, Japonya, Avustralya spor politikaları hakikaten incelenmeye, analiz edilmeye hatta taklit edilmeye değer spor politikaları olarak karşımıza çıkmaktadır.

Bu ülkelerin spor politikalarıni incelediğimizde aşağıda ki, üç esas’ın ve bileşenlerinin daha belirgin olduğu  görülmektedir.

Üç temel esas;

1) Spora katılım, 

2) Mükemmelleşme 

3) Daha çok başarı.

Ve performans bileşenleri,

1) Uygun ve yeterli spor mevzuatı,

2) Yetenekli sporcu havuzu, 

3) Sporcu performans desteği,

4) Doğru ve sıkı antrenman,

5) Kaliteli antrenör,

6) Zorlu rekabet süreci,

7) Tesis ve materyaller.

Sporda gelişmiş ülkelerde bunlar olurken, ülkemiz’de  rekabetçi spor  reformu hakkında detaylı, sürdürülebilir, şeffaf ve elle tutulur yeterli bir çalışma bu zamana kadar maalesef yapılamamıştır. 

Spor reformunun zamanı geldimi?

Türk sporunun işleyen sistematiğine ve politikalarına  baktiğımızda kendini güncelleyen, yenilenebilir bir sistemin olmadığı, elde edilen bir takım başarıların ise, beş on sporcu, 15-20 antrenör, 5-6 spor kulübü ve yöneticilerinin eseri olduğu rahatlıkla anlaşılacaktır.

Türk spor politikası eleştirilerimize gelince ortada çözüm bekleyen “onbir temel sorun”un çözümü için, on yıllık stratejik spor planının hayata geçirilmesi  gerekmektedir. 

Türk sporunun temel sorunu nedir ?

1) Antrenör temel eğitimi ve meslekte profesyonelleşme

2) Sporcu temel eğitimi ve uzmanlaşma süreci 

3) Piramidal şekilde dizayn edilen Olimpik havuz

4) Uzun vadeli sporcu gelişimi ve takip sistemi,

5) Rekabetçi yüksek performanslı spora özel çözümler, 

6) Sporcu kariyer planlaması ve destek programı,

7) Spor kulüplerinin yapısal degişikliklerle güçlendirilmesi,

8) Spor finansmanı

9) Adil, ehil ve inisiyatif alabilen spor yönetimi ve yeni bir personel planlaması,

10) Spor endustrisinin gelistirilmesi ve pazarlama, 

11) Rekabet edebilirlik, eşit yarışma koşulları. ( Bu maddeler detaylandırılmış ancak buraya alınmamıştır).

Türk sporunda bu onbir temel sorunun çözümü en erken, 2028-2032 Losangeles- Brispane olimpiyatlarında büyük başarı getirebilir. 

Türk sporunda, spor reformu yapılabilir mi?

Malesef ülkemizde ki, rekabetçi sporun, planlı reformuna yönelik çalışmalar, İyi ve başarılı reformlar, ileri öğrenme süreci sıklıkla kişisel çıkarlarla ters düşüyor olsa da, iyi bir spor yönetimi ve kalifiye paydaşlarla bu sorunlar aşılabilir.

Türkiye de spor politikasi yada spor eylem planı

Türk spor sistemi yada politikası denilince 88 (1938-2022) yıldan beri sadece ugraşılan alanlar şunlar olmuştur.

1) Sporun tabana yayılması,

2) Kulüp sayılarının artırılması,

3) Spor tesislerinin inşa edilmesi,

4) Halk sporu,

5) Okul dışı boş zamanların sporla değerlendirilmesi,

6) Başarılı sporcunun korunması

Türkiye’nin ortalama 100 yıldan beri, spor politikası diye savunduğu konular, 100 yılda sporun sorunlarının çözümüne bir takım katkı sunmuş olsa da, sürdürülebilir, başarı odaklı performans sporuna olan etkisi her zaman tartışılmıştır.

Bakınız, durumun daha iyi anlaşılabilmesi için, eğer bu politikalar başarı getirseydi 100 yıllık olimpiyat tarihimizde ki başarı sıralamamız 31 ncı sırada olmazdı.

Nüfusu bizden on kat, 15 kat küçük ülkeler bizim olimpiyatlarda kazandığımız madalya toplamının iki, üç yada dört, beş katını kazanamazdı.

Türk sporun bugün kü başarısından kim ne kadar mutlu?

1. Halbu ki, bizde ki, insan kaynağı ve bu kaynakların kabiliyeti

1) Ülkemizin 100 yıldan bugüne 21 kez yaz olimpiyatlarina katildı. Sporcularımız olimpiyatta toplam 9 branşta 104 madalya kazandı. Bu 104 madalyanın 17″sini ise Türk vatandaşı olmuş sporcularımız elde ettiler.

104 madalya’dan 17 madalya’yı çıkarırsak geriye elimizde 87 madalya kalıyor. 

87 madalyayı 21 olimpiyata paylastirdigimizda olimpiyat başına 4.11 madalya düşmektedir.

2) Nüfusu on milyondan az olan Norveç olimpiyatta 567, isvec 683, Macaristan 525, Finlandiya 485, Bulgaristan 230, İsveç 381, Danimarka 315 madalya